Geleneksel tarım yöntemlerinin çevreye zararı, özellikle yoğun kimyasal kullanımı ve yanlış uygulamalar nedeniyle oldukça büyük olabilir. Kimyasal gübreler, pestisitler ve herbisitler, toprağa karışarak uzun vadede toprak kalitesini düşürebilir, biyolojik çeşitliliği azaltabilir ve su kaynaklarını kirletebilir. Bu kimyasallar, yeraltı sularına ve akarsulara sızarak su ekosistemlerine zarar verir, balıklar ve diğer su canlıları için tehlikeli hale gelir. Ayrıca, tarımda kullanılan makinelerin fosil yakıtlarla çalışması, karbon salınımını artırarak hava kirliliği ve iklim değişikliği üzerinde olumsuz etkiler yaratır.
Diğer bir çevresel zarar ise toprak erozyonu ve biyolojik çeşitliliğin kaybıdır. Monokültür tarım (aynı tür bitkilerin sürekli olarak ekilmesi), toprağın besin dengesini bozar ve erozyona yol açar. Ormansızlaşma ve doğal alanların tarım arazisine dönüştürülmesi de hayvanların yaşam alanlarını yok eder, ekosistem dengesini bozar. Aynı zamanda, yanlış sulama teknikleri su israfına ve tuzlanmaya neden olabilir, bu da hem tarım verimliliğini azaltır hem de su kaynaklarını tüketir. Bu gibi uygulamalar, tarımın uzun vadede sürdürülebilirliğini tehdit eden ciddi sorunlar doğurur.
Bu çevresel zararların önüne geçmek için sürdürülebilir tarım uygulamalarının yaygınlaştırılması gereklidir. Organik tarım, agroekolojik yöntemler, az su tüketen sulama sistemleri ve biyolojik mücadele gibi çevre dostu yöntemler, doğal kaynakların korunmasına yardımcı olabilir ve tarımın ekosistem üzerindeki olumsuz etkilerini azaltabilir.